Klachtenboek
Dit is het land met zere grond
met oneindig stille schreuwen
klachten bloeien niet
haat en wrok zijn hier gestold
dit is het land met zere grond
ooit zongen hier geliefden
ooit juichten kinderstemmen
ooit geurde hier het bakkersbrood
ooit sliepen de vogels
in hun vredig nest
zelfs de kraters zwijgen
zwartgeblakerd
is wat hen rest
ze zijn gevlucht
met hun geschrokken lijven
hun driftige kinderen
ze zoeken grond
en willen alleen maar
ergens vredig blijven
ze zullen weer hopen
die oude kinderen
een geliefde vinden
bevlogen
elkaar kussen met
warme mond