26 september 2014
Zorgwekkend
Antwoord van Abeltje op een vraag van mij: ‘Wat denk je zelf?’ Hoe oud was hij toen? Vier of vijf jaar denk ik. Het toont aan dat hij opgevoed is met nadenken. Ik vraag me af of die enge mannetjes die de dreigende zwarte vlaggen zwaaien ook (zo) opgevoed zijn. Denken ze na? Of zijn ze alleen maar razend, beledigd, wanhopig, kwaadaardig? Maar wat mij vooral verontrust, is wat deze buitengewone agressie met mij doet. Over anderen kan ik niet oordelen. Ik verzin de meest afschuwelijke scenario’s om de griezels te stoppen.
En ik wil dan ook meerdere vliegen in een klap slaan, alsof ik helemaal losgeslagen razend en machteloos ben. Bijvoorbeeld: hier in dit welvarende, vredige land worden de ouderen en de gehandicapten dusdanig gekort en geringeloord dat ik denk dat ze beter meteen gedumpt kunnen worden. En omdat we aan alle kanten belogen en vals worden voorgelicht, heb ik dit gruwelprogramma verzonnen.
Verzamel de ongewenste ouderen, de gehandicapten en andere te dure lieden en beloof ze een vliegtocht. Niet zomaar een uitje, maar laten we het een knuffeltocht noemen met allerlei extra’s. Rolstoelen mee, ontslagen zorgverleners begeleiden het konvooi, ontslagen musici van voormalig grote orkesten begeleiden het transport en mogen ook, hemel dit worden vele vliegtuigen vol. Al het personeel van speciaal onderwijs met hun leerlingen, allemaal instappen. Bijstandmoeders met hun kindjes, psychiatrische patiënten en overtolligen van allerlei, instappen. Mee met de knuffelvluchten. En ik dus. We gaan eerst naar het extraatje. We bezoeken de ebolaklinieken en vragen de geïnfecteerden om in te stappen.
Dan wordt het hele zootje gedumpt op de IS-bolwerken. Boem. Splatsj. Scheelt heel veel bommen. Zo kunnen we de terroristen besmetten, de wapenhandelaars buitenspel zetten, onze regering verlossen van de voor hen zo dure hulpzoekers. Wil ik dit? Nee natuurlijk. Echt niet. Het is maar een gruwelfantasie. Dat is dus kennelijk wat dat soort agressie met mij doet. Die van Isis en die agressie van onze machthebbers, met de nadruk op hebbers.
En dat terwijl het 25 en 26 september joods nieuwjaar is. Rosh Hashana. Dan moeten we zoete appeltjes met honing eten. Voor een zoet nieuw jaar. Mijn vriend Mechel schreef bij zijn nieuwjaarswens: Een van de mooie zinnen uit het gebed van Rosh Hashana: En al het slechte zal als rook verdwijnen. Om dan te vervolgen met: Ik ben alleen bang dat dat nog wel even duren zal! Ik moet dus nodig andere dingen verzinnen.
Wat weet ik nog niet. Een wereld vol engelen? In plaats van me door de draken zo kwaad te laten maken. Alle zomerkleren uit de kast halen, winterspullen er weer in. Lieve dingen denken. Wat zou Abeltje daarvan zeggen?