Nooitmeerlijstjes en Twitter, daarvan loop ik heen en weer door mijn kamer… Waar wil ik het nu over hebben? Ach, die lijstjes, laat ik daar maar mee beginnen. Zielig? Nee. Bovenaan staat: Geboorte. Ik hoef niet weer geboren te worden. In dit leven. Nooit meer midden in een oorlog. Slecht plan. Naar school. Heerlijk dat dat niet meer hoeft, dat snakkend naar buiten kijken en niet weg mogen. Slecht geheugen, slechte cijfers. Jeugdpuistjes. En een veel te grote boezem. Mamma: ‘Joodse meisjes hebben veel gemoed.’ Op school: `Die meid van Wijnberg, die tieten lijken wel ballonnen.’
Buurjongen: ‘Er hangen twee draadjes onder je rok. Sorry, dat zijn je benen.’ Diezelfde zei jaren later: ‘Ik zou er een jaar van m’n leven voor over hebben om een keer met je uit te gaan.’ Maar hij was al in dienst geweest en man dus. Ik was vijftien. Och arme. Zo verlegen dat ik ter plekke wel onder het gras wilde kruipen. Hij leeft niet meer. Zijn nagedachtenis zij tot zegen. Nooit meer een nieuwe emigrant zijn in Israël. Vertwijfeld zoeken naar een vriendinnetje. Iedereen sprak een andere taal. En ik sprak tegen de bloemen en de bijen.
Kijk en toen kwam . Nou ja, toen niet. Dat is nu gelukkig wel en dat is leuk. Tjilpen. Gewoon zitten in je boom en tjilp tjilp hihihi doen.
Met het veel thuis zijn en binnenzitten is daar . Ik maak vriendjes en vriendinnetjes. Ik maak mensen woedend en dat kan allemaal vanaf mijn stoel op de computer. Geweldig. Meningen? Ja hoor, die heb ik. En met honderd zoveel tekens hoef ik van mijn hart geen moordkuil te maken. Mijn schoondochter zegt: ‘Jij ben een echte bitch.’ En dat is zo. Jep jep jep jep. Het is waarachtig heerlijk om tegen politieke warhoofden een scherpe, snijdende opmerking te maken. Als het hun niet bevalt, kunnen ze me blocken. En lang leve het plezier, daar is de satire weer. Het cabaret zingt en lalalaat, maar op ken ik mensen die grappen maken waar ik van hou. Politieke opposanten blokkeer ik. Ik hoef hier in huis me niet met de vijand te bemoeien. Genoeg keuze. Lekker tieren tegen Geert Bleekwaterhaar.
Von Tips is een kaboutervriendje. Ik volg hem. Hij heeft een Henk-en-Ingridserie: ‘Henk vindt vrijheid van meningsuiting zo belangrijk dat hij het betreurt vrijwel nergens een mening over te hebben.’
Of: ‘Sinds Rosenthal over het buitenland gaat is het er een behoorlijk zooitje.’
Zijn eigen vreemde taalgebruik verheugt me: ‘En dan nu… de geit hurtganzen. Met de blote hand ja. Tot ooit.’ Of: `Ik voel me zo bijziender vanavond.’
En de koldernamen die Merel Zwart heeft verzonnen voor de zogenaamde tuigdorpen: Zwartgalligum, Plurksend, Lomperdga, Loborigerhout, Schorkum, Vlerkhuizen, Tuig aan de Zaan, Lafbeeksebergen, en nog veel meer. En van Borgeous: Liegen bij de Vleet, Hard Leers. Van Borgeous heb ik een schilderij gekocht. En zijn zoveel kunstenaars en cartoonisten op mijn lijn te vinden. Allemaal leuke mensen.
Twitter mag bestaan! Het helpt bij de Arabische revolutie, het helpt mij om niet droef te worden van mijn nooitmeerlijstjes. De bergen die ik niet meer zal beklimmen zijn niet zo interessant als de mensen die ik nu end ontmoet. Vriendschappen, bijna familieleden want onze kleinzoon is een vriendje van een jonge zoon van twee dames. Ik hoef niet meer rond te strompelen op zoek naar iemand die met me wil spelen. Er zijn er zoveel op Twitter.