Dit is een goede tijd om kluitjes te verkopen. Want wie zoekt er nu niet in het riet. Bomen zijn uit, die geven maar schaduw. We zoeken het dicht bij de grond. En laten we wel wezen, kluitjes kun je altijd gebruiken. Om bij lastige buren door het raam te smijten. Om voetbalgekken naar de kop te gooien, om kuilen te dichten die je net zelf gegraven hebt, ja kluitjes komen altijd van pas.
Zouden er chocoladekluitjes bestaan? Ik lijd onder een ernstige voetbalbezetting en mijn behoefte aan rook en chocola is gigagroot. Rook hebben we heroïsch uitgebannen en voor een depressie ingeruild, dus chocola lijkt nu een optie. Maar mijn god, geef me kluitjes. Want ik moet iets anders dan vet sparen…
Als ik Anne bel, krijg ik eerst een enge juffrouw die, dreigend een onmogelijk te onthouden aantal getallen laat horen. Hoeh, griezelig, dus ik luister amper en vagelijk hoor ik dan weer een verhaal, en na afloop zegt ze, Toets Hekje. Hoezo? Een superkluitje. Want zo’n hekje kun je niet piepend opendraaien en dan over het steentjespad lopen en roepen: Iemand thuis? Achter zo’n hekje zit niets dan digitale leegte en armoe.
Natuurlijk probeer ik van anderen te leren. Hoe doen zij het? Maar zelfs de aardigste en liefste mensen kijken naar het trappen tegen een bal. Het dingt rolt, de massa weent en dan komt er een nummercombinatie die geen kluis openkrijgt. Ook weer kluitjes, denk ik.
Zit je op de weg, suist er een klootzak van rechts voorbij, snijdt je en passant en staat samen met je voor het stoplicht. Een leermoment? Scheldmoment? Samen uit, samen thuis? Oude spreekwoorden doemen op. Haastige spoed…
Kluitjes, ik wil kluitjes, want in het riet is geen rook.
Als je kunt rekenen, kun je met geld van anderen speculeren en dan veel kluitjes rondstrooien en bij verlies mag je als bankier bonussen innen. Vergulde kluiten. Dus ik bel een reclamebureau. Heeft u nog behoefte aan een ‘oneliner’ schrijver? Verbouwereerd stuurt de man me met de belofte om mijn website te bekijken het donkerebomenbos in. Eerst dacht hij nog dat ik misschien een lekker wijf was met een zwoele stem, maar ik ben zo stom om te zeggen dat ik zeventig ben. Daar zit ik met mijn zelfgemaakte kluitje, en nu in het bos. Zal ik een stalletje maken bij de voordeur? Mag vast niet van M. Ik mocht vroeger op het strand naast mijn zandbeelden ook al niet met de pet zitten. Het leek me zo leuk en van de verdienste wilde ik ijsjes kopen.
Ik weet niet of een van jullie wel eens twittert? Daar barst het van de kluitjes. En van de hekjes. Die kun je toetsen, maar dan schrijfjeallesaanelkaar en dan wordt het rood. Maar ik merk dat dat geen mode meer is op twitter. Nu is de mode foto’s van tenen sturen of van zelfgemaakte soep. Volgens mij zijn dat geheimzinnige dingen waar je voor moet toveren met apps. Maar ook dat zijn eigenlijk kluitjes. En het rietland is zo groot. Dus toets hekje.