Toekomstmuziek
Nanobots, kleine robotjes die de dokter vervangen en M. en ik doen mee aan het experiment. Wij zijn altijd al vooruitstrevend geweest. En we vonden, dit speelt in de toekomst, dat we wel wat gezondheidsverbeteringen konden gebruiken.
Ik heb een lijstje met oude klachten ingeleverd en lig in een bed en word in slaap gesust. Veertien dagen later word ik wakker. Geweldig hoor. Ik heb nieuwe gezonde tanden. Weliswaar boven op mijn hoofd, dus twintig, dertig centimeter hoger, maar toch knap. En mijn nek heeft nieuwe wervels, waardoor mijn nek gegroeid is, de oude gesnoeide zitten er ook nog, maar fantastisch wat ze tegenwoordig kunnen. En in mijn linkerbeen heb ik een nieuwe knie. Het wordt wel opnieuw oefenen met lopen met twee knieën in één been. Maar ik zak er niet meer doorheen.
Mijn rug is helemaal beter en buitengewoon fantastisch. De scoot kan de deur uit, zegt de gemeente, die heb je niet meer nodig. Ik ben blij natuurlijk. De diabetes is weg. Net als de neuropathie aan handen en voeten, dat is bijna niet te geloven. Het oude hartje is op mijn rechterarm geplaatst en het nieuwe, nou dat nieuwe hart is fantastisch. Het klopt rustig.
M. zal me wel moeten helpen met die nieuwe tanden poetsen boven op mijn hoofd, want daar kan ik niet bij.
M., de schat, heeft ook om een passend nieuw gebit zonder overbeet gevraagd. Ziet er prima uit, zes kiezen extra aan elke kant, zodat haar lieve gezichtje iets breder is geworden, maar wie daar over zeurt is een kniesoor. Ook nieuwe oren heeft ze, netjes naast de oude. En ze hoort alles weer, de vogels, de mieren en het stof. Ze is ook blij met haar nieuwe spieren die nooit meer pijn zullen doen.
Ach, het is in de experimentele fase, zoiets groots kan niet in een keer alles oplossen, maar de vooruitgang is werkelijk geweldig. Echt waar. Nanobots, wat een heerlijke toekomst.
ps ik loop weer als een knieviet