Rommel en restjes
Hebben jullie dat nou ook?
Ik blader door een oud boekje en vind flarden van van alles. Vergeten mensen en nodeloze gedichten.
Roemloos einde
Er liggen dode fietsen in de gracht
met hek en al zijn ze verdronken
een schimmelig zadel kijkt gelaten
naar de wal
modderzielig
zijn de magere spaken
geen tour de france
voor jou en nooit meer
fietsvakantie
de benen die je trapten
zijn nog overal
Maar ook namen en telefoonnummers en grootse plannen. Hebben jullie dat nou ook?
Net was zij nog hier, de flitsgedachte, zij had een gedicht kunnen worden als ik beter had opgepast en haar meteen had gevangen. Wie krijgt die mooie regels nu? En dan staat er opeens: Ik moet nodig koffie op een druk terras.
En… Blaamroos en vergeetmewelletjes.
Ja zegt u dat wel. Allemaal roestrandjes en verschoten half-ideeën.
Op mijn tafel zwerft een Sintgedicht: Chawwa breekbaar. Dat durf ik natuurlijk niet weg te gooien. En een pasje van de Hema. Ik wil het wel, maar M. is er tegen. En dan zou ik iets op het internet moeten friemelen. O nee. Maar weggooien? Een berichtje: Ben fietsen kus M.
Hebben jullie dat nou ook?