Magisch denken
Tegenwoordig moet je in de zon geloven. Ik hoorde het zelf op de reclame. Dan is het waar. Toch? Ik weet zeker dat de zon bestaat, maar er in geloven? Zijn we weer bij de oude Egyptenaren aangeland of komt het door de immigranten?Geloven die meer in de zon omdat ze bruiner zijn?
Ik geloof ook dat je tegenwoordig positief moet denken. Komt goed, is al bijna een begroeting geworden. Hoi, komt goed.
En nu moet ik even vloeken, sorry. Ik rook al zestig jaar en de laatste jaren wordt mij beloofd, ja beloofd, dat ik dan dood ga. Stop nu. Maar ik leef en rook nog.
Mijn schoondochter leeft heel gezond, HEEL gezond. Denkt positief. Is mooi en slank, en juist zij wordt getroffen door borstkanker. En het is niemands schuld. Domme pech. En er bestaat geen ruilbeurs op internet waar je kan zeggen: geef het aan mij want ik ben al oud en jij bent pas vijftig en hebt nog een kind van zeven, ach. Was dat maar waar.
Omdat ik niet tegen alcohol kan, ga ik dus maar naar buiten om koffie te drinken op ‘mijn’ terrasje. Décafé esspresso en een karafje water. Dan weten mijn vriendjes bij Zenc dat ik er ben. Dan kan ik naar mensen kijken. Liefst naar degenen die dikker zijn dan ik.Van die vrouwen met een chipolatataart-buik die ze vrolijk voor zich uit dragen. En ik, ik pieker over kanker. Wat lijkt het me toch middeleeuws dat je zoiets hebt en je voelt je redelijk en de dokters gooien er een chemo tegen aan. Dan moet je dus ziek en kaal worden en en en…
Kom op, de zon schijnt, ik heb een hilarisch grappig boek bij me, geniet! ONTSPAN. Ik kan het niet al magisch denkend veranderen. Het niet dragen. Ik kan ook niet moederen. Ze zijn daar in Amsterdam tweehonderd kilometer ver weg, ze zijn volwassen, ze kunnen het, ze doen het goed.
Mag ik nog een décafeetje, lieverd? Ik geloof dat de zon mijn benen al bruint.