Kiezen
Ken je dat? Niet weten wat je moet kiezen? Deze week wil ik te veel in mijn column. Over wat ik gehoord heb bij Bureau Buitenland VPRO, een half uur per dag, uitstekend programma. En dat wordt dan onderbroken door kakelvers gezanik over voetbal. JA DINGES DOET VAN ALLES MAAR HET IS NOG STEEDS NUL NUL. Schreeuwend. Want ballen en zo moeten geroeptoeterd worden, die lui zijn allemaal achterlijk en doof.
Terwijl ze net bij Bureau Buitenland zaten te vertellen over een misselijkmakende wantoestand in een Afrikaans land, Soedan, met een president die de eigen bevolking uitmoordt en waar de EU een wanstaltig bedrag aan wil geven om ons de vluchtelingen uit Eritrea te besparen. Ik zit nog aan de radio gekluisterd als er weer zo’n voetbalnitwit begint te gillen. JA HET IS NOG STEEDS NUL NUL, MAAR DANGES HEEFT DE BAL EN SCHIET WEER MIS.
Maar ik wou het over mijn vriendin Iris hebben. Die hier is geweest, twee uur heen, twee uur terug, om mij met een grote klus te helpen. Nou ja helpen, zij deed het, ik mocht kijken en lekker voorlezen ondertussen. Aan zulke mensen
mogen we wel kleine nobelprijzen uitdelen. Zo lief. Beter voor mijn bloeddruk ook.
En ik wilde het ook nog hebben over prijzen van prenten, daar heb ik me suf naar gezocht. Niet gevonden natuurlijk, en toen heb ik maar weer eens een oude column op Facebook gesmeten. Wantoestanden van toen zijn nog niet opgelost.
En ik was ook nog van plan om deze column te laten begeleiden door twee recente gedichten die wel op FB gestaan hebben, maar niet alle columnvriendjes zitten op mijn tijdlijn.
Zie je, veel te veel voor één column. Genoeg getwijfeld. Nu ga ik die gedichten maar zoeken, dan krijgen jullie die ook nog.
Ach dochter
Ik wil je extra
handen sturen
je hebt ze nodig
lieve dochter
ik stuur je
extra benen
die voor je rennen
dochter kon ik maar
je vleugels geven
om je zo hoog
te laten vliegen
en heb je ook nog
extra hartjes nodig
ik stuur ze je
ik stuur het allemaal
Nou, het tweede gedicht kon ik weer niet vinden, wel een recensie van een vorige bundel. Zo zie je nog eens wat.
Maar ik zei het al, deze week kan ik niet kiezen.
ISBN:78-90-6265-694-3
Korte bespreking
Bundel met 36 gedichten in vrije versvorm, verdeeld in twee titelloze afdelingen en een cd waarop de Nederlandse dichteres (1942) 25 “vrolijke”gedichten voordraagt uit eerdere bundels. Het belangrijkste thema is het persoonlijk leed, door de oorlog verminkt met een pijn die nooit ophoudt. Wijnberg was Joods onderduikkind en overleefde samen met haar moeder de oorlog. De tweede afdeling gedichten is gericht aan juffrouw D(ood), die wordt ondervraagd over allerlei facetten van sterven, dood en het hiernamaals. Vragen die iedereen heeft, maar nooit stelt. De nachtvlinders uit het titelgedicht zijn de herinneringen. Onderkoelde toon, niet zwaarwichtig, ogenschijnlijk luchthartig en vlinderachtig, maar zeer intense en aansprekende en ontroerende poëzie. Doet wel iets denken aan Judith Herzberg. De zesde bundel van deze auteur die in 1989 debuteerde met “Aan mij is niets te zien”en die in 2003-2004 stadsdichter was van Middelburg. – R.A. Wagenaar-Duursma
© NBD Biblion 2002 – 2011