Gehaktdag II
Als ik aan M. vraag om een titel voor alles zegt ze: braakziek. Nou ja, wat heb ik daaraan. Refereert ze aan mijn ochtend dat ik probeerde met mijn twee uitgangen tegelijkertijd afval te lozen? Maar nee, ze had het over de krant en het nieuws daarin. O.
Ik kan dan wel misselijk zijn, maar in bed verzin ik wel weer een goede oplossing voor alles. We gaan het eens even heel anders aanpakken. Vanaf volgende week wordt het wettelijk voorgeschreven. Mannen moeten rokjes dragen, strakke tot net over de knie. Alleen een kleine split, niet groot genoeg om in de trein te stappen. Of op de fiets. En hun benen scheren en op hoge hakken lopen. Zijn we meteen van die Me-Tootoestanden af. Kousen, liefst met een achternaad, zijn zeer gewenst. Of een goedkope maillot met een afzakkend kruis tot halverwege het dijbeen.
Of Rutte nu wel of niet iets vergeten mag, ach een zooitje achterlijke dooien, wat kan het schelen. Als zijn haar maar goed zit en zijn rokje strak.
Dus dat haar, zijn haar dus, moet groeien tot minstens op de schouder. Kan meteen die gezichtsbeharing er af. Weg met die ongeschoren apensmoelen. En dan die jasjes met al die zakken. NEE. Korte strakke jasjes zonder zakken, lekker kek. Daaronder truien met een col. Zien we ook die adamsappel niet meer. Regen of zon, coltrui. Zonder mouwen mag, mits met geschoren armen en oksels.
En dan mogen ze tasjes, zoals de Schotten die dragen over hun plissérokjes. Op hun ding dus. Daar mogen ze dan hun sleutels, zakdoeken en opschrijfboekjes in stoppen. Dat ding zal dan wel groeien tot een enorme buidel maar dat hindert niet. Pa heeft alles bij zich.
Vrouwen mogen dan eindelijk de stevige schoenen aan waar je een goeie trap mee kan geven, broeken met diepe zakken en jasjes waar zoveel zakken inzitten dat je geen luiertas meer nodig hebt. Handig toch?
Zie je het voor je? Zo’n ame man struikelend met die paalschoenen aan en met pijnlijke voeten zich haastend op het perron. Hij moet die trein halen. En dan door het damespubliek een kontje krijgen om in die rottrein te stappen. Dan kijkt hij nog even achterom om te zien of zijn kousen nog goed zitten. Heeft hij nog tijd voor vergeten als hij een politicus is? Of voor honderddertig kilometer hard rijden? Dat kan helemaal niet met die hoge hakken. Of voor bezuinigingen op de zwakkeren in de samenleving? Daar heeft hij geen tijd voor. Zijn haar? Het zit niet, o god, zijn haar zit niet. Rutte gooit zijn nepkrullen naar achteren, laat zijn blote knieën zien en lacht. Niemand verwacht dat hij wat dan ook onthoudt.
Ach, het krantennieuws, braakziek maar dan anders dan nu. Heel anders. We moeten nodig in oplossingen denken.