Burgerservicenummer ofwel de Bond sonder naam
Post anno 2015. Digitaal uiteraard.
Nr. bsn. Qaab 62. 703. 44112.
Geachte,
U bent een ziek banaan. U kunt kiezen uit twei mogelijkheiden.
A. sub divers. Een Chernia oberatie zonder betaalde verlofdoving.
b. sub versief. Het Basilicoemse leger gehelpen de wilde malariamug uit te roeien.
Dit is duidelijk een toekomst die wij ons nog niet helder kunnen voorstellen. Maar zo zou het kunnen gaan. Dat dit persoonlijke digitale nummer internationaal wordt doorgekoppeld aan ziektekosten, rijbewijzen, millieuontheffingen en werkbezoeken. Want de zogenaamde input wordt door goedkope krachten in Mongolië ingelaserd en hertaald.
Uw ingebouwde chip met uw gegevens geeft vooral in de eerste jaren veel jeuk en de data op voornoemde chip degenereren. Helaas pindakaas, zegt de dan huidige minister van 12 jaar. Uiteraard met musicale begeleiding.
En denk maar niet dat de protestbrief enig effect zal hebben. Daar bestaat dan tegen die tijd een oplosmiddel voor. Gooi uw afval digitaal of anderszins hierin. Piep.
U ziet, ik zie de toekomst met vrolijk vertrouwen tegemoet. Piep.
Ik heb dit al eens meegemaakt. Nummers en bureaucratie. Vreselijk. Destijds in Israël moest iedereen zijn/ haar persoonlijk nummer altijd bij zich dragen. Het mijne was zo slordig ingevuld door een ambtenaar dat andere amtenaren het nummer niet goed konden lezen. Gevolg: kastjes en muren en veel op en neer. Gedoe kortom. En dat was toentertijd nog handwerk. Kunnen we ons voorstellen hoe het hier nu verder gaat. Onze huidige jeugd kan niet rekenen. Dat zijn straks de ambtenaren die de getallen in de computers moeten invoeren. Ach, wat is een drie of een acht tussen vrienden. Werk moet wel leuk blijven. En de computer heeft altijd gelijk. Reken maar dat u steeds weer met dat fout ingevulde drietje een hoop last kunt krijgen.
So wie so heb ik iets tegen de vernumberisering van onze leefomgeving. Ik weet het nu zeker, ik ben oud. Ik herinner me namelijk dat je vroeger naar de bank ging en dat daar een mensachtig wezen zat achter het loket. Echt waar. En je hoefde niet in te toetsen. Gaat u weg? Toets één. Wilt u koffie toets twee. Nee hoor, zo’n loketpersoon kon met eigen stem dingen zeggen.
Of je kon een telefoonnummer opvragen. Daar hoorde je dan ook een levende stem. Echt waar, oma? Echt waar, schat. Nu kost dat `maar’ tachtig eurocent. Juist. Spotgoedkoop. Wat heeft die privatisering ons veel goeds opgeleverd. Gezondheidszorg is ook zoveel goedkoper geworden, hè, doordat die verzekeringen concurreren. U betaalt nu ook maar een kwartje per maand?
Maar wat mopper ik, we wilden niet dat er een volkstelling kwam, we wilden niet dat de overheid alles zou weten. Maar daar zijn we kennelijk op teruggekomen, want met dit nieuwe nummer kan iedereen alles van iedereen te weten komen. Fijn, hè?