Kinderen kunnen waarom-vragen stellen. Van volwassenen wordt verwacht dat je het googled tegenwoordig. Vroeger was er ‘Het heilige Boek’ waar alles in stond. Een kwestie van gehoorzamen. Onzinnig of niet, zo was het duizenden jaren geleden opgeschreven en dus was het waar. Punt uit amen.
Maar ik heb vragen die ik niet kan opzoeken. Waarom lopen er zoveel kerels half en heel ongeschoren bij? Testosteron? Kijk, het groeit op mijn gezicht? Ik ben een machtig man. Oeraap. Waarom zijn er zoveel vrouwen die hun borsten tot wanstaltige proporties opblazen? Dat kan ik niet googelen.
We hebben hem besteld, de JSF. Alweer? Tegen de tijd dat die griezels kunnen vliegen zijn ze obsoleet. We kunnen al alles met minidrones. En die minidrones lachen zich een slag in de rondte om die dure vliegers.
De radio ratelt halve info. Informatie is te lang. Er is een vliegtuig gevallen. Kijk op onze website. Jamaar, meneer, mevrouw, ik luister nu naar de radio. Of ik zit in de auto, moet ik nu ook op internet zoeken? Op dat kleine telefoontje van me?
En dan spelen wij nu een eenregelig liedje met poempoem en lala.
Denken ze dat wij luisteraars dat willen? Of is radio één alleen voor pubers die niet meer kunnen behappen aan info. Druk hebben ze het al bij het eten en faceboeken, radio aan en met de telefoon fotograferen en appen en god weet wat nog, ze zijn bezig hoor. Riepen we vroeger nog, dat zoeken we op, nu wordt bij welk programma dan ook verteld dat je de wiwawebsite er bij moet zoeken. Halve of kwart informatie. Zoek het maar uit. Zoek het op internet. Jawel. Ik zet het nieuws uit en vergeet wat ik waar moet zoeken. Trouwens, wat zei die meneer, rebbelkwebbel, waar ging het over? Hoe zoek ik antwoorden op als ik de vragen niet kan stellen?
Ligt dat aan mijn leeftijd? Aan mijn verdorde Zwitserlevengevoel? Ik begrijp dat het steeds drukker wordt, meer mensen, meer auto’s, meer gillende brommers, meer fietsers. Maar over geboortebeperking hoor je niets meer. Vreemd.Waarom niet?
We moeten zielige kindjes van hongerend Afrika redden, maar hebben die kinderen toekomst? Vruchtbaar land? Een mogelijkheid voor opleiding? Hier mogen ze niet binnen. Daar is te weinig voedsel. Daarom moeten ze gered worden. Daar zitten we dan met een moordende pijn in het hart en zien die kleine zwarte schatjes wegteren. Oi wee.
Waarom vechten we met wapens tegen woedende terroristen? Waarom sturen we die lui geen computers met schoolopleidingen en programma’s om te leren denken? Wat kost zo’n bom. Kan je daar een schooltje bouwen en landbouwgrond van aanleggen?
Hebben die machtigen geen kinderen die waarom-vragen stellen?