Katten gaan niet met . Dat komt omdat ze geen Agnes J. hebben. Hoewel? Alleen de wilde katten werken door en worden niet zo oud. De katten die een mens houden, hebben dat mens goed afgericht om eten aan te slepen, kattebakken te vullen en weer schoon te maken, en één miauw en de mens rent voor de hoognodige watdanookjes.
Maar wij mensen. Dat is andere boterkoek. Toen men het bedacht voor de zielige lieden zonder groot vermogen konden ze maximaal twee jaar van hun rust genieten en dan gingen ze geheel versleten dood. Dat was dus betaalbaar. Nu verwachten we een kleine veertig jaar te werken en dertig jaar of zelfs veertig jaar boter te braden uit genieten. Zeg nu zelf, kan dat? Nee dus.
De mensen die zwaar werk doen, echt zwaar sjouwen en zwaar tillen, weinig verdienen, die door verschillende oorzaken verpieteren, die halen zelden de honderd. Moeten we nu echt op die mensen bezuinigen? Nee toch?
Maar de hoofdwerkers, mogen die alstublieft doorwerken? Die gaan als we niet oppassen nutteloze boeken schrijven of verre reizen maken met veel vervuilkilometers.
Maar wanneer is het gebeurd dat dingen die we mogen, verplicht werden ? Ik ontmoette ooit een slager die verlamd van verveling scheel op z’n welverdiende stoel zat te dromen van zijn vak. Slager was ie. En hij wilde niets anders. Niet lezen, niet reizen, niets en niets dan plakjes vlees voor z’n klanten snijden. Bij het woord worst begon hij te glunderen. En hij verkommerde, want wat hij wilde en kon mocht niet. Genieten zou die.
Ik ken ook professoren die in hun vakgebied willen rondkrummelen. Laat die lui toch. Laat ze dan gratis werken… Waarom niet? Geef de nieuwkomer een kleiner kamertje, of laat die piefen een kamer delen. Jij maandag en ik de andere dagen. Zoiets. Maar dwingelandij is toch bespottelijk?
En dan dat dwaze genieten. Wat is daar zo leuk aan. Nodig zijn is prettig. Zinnig bezig zijn is fijn. Iets voor een ander doen geeft voldoening. Maar verplicht nietsen? Bingo? Hallo, kunnen we niets interessanters verzinnen. Leraren kunnen nog best een halve dag lesgeven. Postbodes daarentegen mogen met hun doorgelopen voeten omhoog zitten en iets anders lezen dan adressen. Voorlezen op school bijvoorbeeld. Iets waardoor ze zich gewenst en gelukkig voelen. We gooien in deze maatschappij al zoveel weg. Laten we nu op mensen maar goed passen. Wij mensen zijn toch geen vlees voor de afvalcontainer?
Zolang onze harten nog kloppen, moeten we elkaar leuk bezighouden. Geen eenzaamheid. Geen verveling. Geen geldverspillen. Hoe langer je actief blijft, hoe leuker je het hebt. En dan bedoel ik geen zinloze rondjes hollen. Of tegen nutteloze ballen slaan. Wat hebben die ballen misdaan?
Leer jongeren iets over je oude vak. Je hoeft niet elke dag vroeg op. Een paar uur per week. En verder blij spinnen als de poezen.