Eigenlijk wil ik nog steeds niets. Zeuren ja, slapen ja, maar werken? Nee. Mijn zomerkleren rillen in de kast. Mijn vakantie bestond uit ver rijden en veel boodschappen naar Frankrijk brengen en weer boodschappen mee terug nemen. Mijn humeur is navenant. Maar, en daar gaat het om geloof ik, niets doen is erger. Van niets doen word ik ook nog mateloos ontevreden met mezelf. Plannen wil ik ook al niet uitvoeren. Blijft over mijn aardappel-in-de-kelder-staat. En maar wachten of er uitlopers aan komen. Of de verrotting. Meer varianten kan ik niet verzinnen.
Ach ja, het nieuws maak me ook al niet vrolijker. We moeten geld uitgeven en bezuinigen. Vreemde combinatie. Ik heb een tuinmevrouw gebeld, want anderen iets laten doen is natuurlijk wel leuk. En ik wil blauwe bloemen bij mijn humeur. In de week dat we weg waren heb ik vier boeken gelezen, dat is tenminste iets. In die boeken hadden de beschreven lieden het pas echt zwaar. Eentje was zelfs vastgebonden met een strop om haar nek in een donkere kelder. Echt een lekker vakantieboek. In een volgend boek dacht een meneer dat zijn vrouw akelig doodging. Ook heel vreselijk. Maar het liep wonderwel goed af. Daar hield ik als kind ook zo van. De goede afloop. Met mamma in de bioscoop kijken naar Bambi en tegen mamma zeggen dat het niet goed was dat de moeder van het hertje doodging. Tegen haar die net haar hele familie in de oorlog verloren had. Ik vind het nog steeds, alles moet goed aflopen.
Maar nu moet ik het zelf doen.
Omdat ik nog steeds zo veel slaap, heb ik me drie nieuwe ponnetjes gekocht. Hoognodig, echt waar. Eén was tot op de draad versleten, één was gekrompen in de was, lach niet, oké ik ben zwaarder geworden, maar dat maakt me gewichtiger zeg nu zelf. En één zat niet lekker. Dus dag ponnetjes. Nu slaap ik met een kameel op de borst, hoe verzinnen die ontwerpers dat. Eén met bloemetjes voor de truttige dagen en de derde? Sportief met blauwe streepjes, maar niet in de breedte. Goed voor de dromen waar ik atletisch in rondren.
Meer kleren hoef ik niet. Ik heb nog genoeg, zelfs met een dusdanig frisse zomer waarin ik drielaags gekleed ga.
Na het kopen van een nieuwe zonnebril, de oude was verdwenen, vond ik de oude natuurlijk. Dus ook brillen heb ik genoeg. Niet dat ik goed zie, ik neig tot staren, mijn focus doet het niet goed. Exemplarisch . Dat is dus over de hele linie.
Ik zou mijn website moeten voederen met nieuwe plaatjes. Ja, maar het scannen van de tekeningen uit mijn dagboeken daarvan weet ik niet zo goed meer hoe het ook al weer moet. Een vooruitstrevend apparaat en ik loop zeker nu nog op kolen. En nieuwe tekeningen met die trilhanden gaan ook niet lekker.
Nou ja, kortom ik moet wat gaan doen. Eigenlijk. Morgen dan maar.