De samenzwering
Jullie zijn natuurlijk flink en fit. Jullie draaien achteloos een jampot open. Wat weten jullie nou van oude vrouwtjes die een halve ochtend aan het worstelen zijn met zo’n gewoon potje. Of met een schoonmaakmiddel met kindersluiting. Maar ik denk dat er wat achter zit. Een samenzwering van de verpakkingsproducenten die de pest hebben aan oudere mensen en zwakkelingen.
Ook met medicijnen doen ze valse dingen. Extra kleine lettertjes op de oogzalf om maar iets te noemen. Ook verdere verpakkingen zijn om ons te pesten. Eerst in een papieren zak, dan in een plastic zak, dan in een doosje met platgepest opgevouwen papier, kleingedrukt de bijverschijnselen, waar stripjes in zitten met pilletjes die je er uit moet drukken, deels aluminium, au, en dan, zo’n pilletje is in de fabriek speciaal getraind om op de grond te springen. Liefst onder je bed. Ga dat maar eens zoeken met slechte ogen en een pijnlijke rug. Dan sturen ze je ook nog een dikke stapel papier waar van alles op staat op één vel per medicijn. Mag niet bij het te recyclen oud papier, want die mensen die dat allemaal op een stapel gooien willen graag weten wat je slikt. Echt? Zonde van het papier en het moet dus bij het restafval. En dat wordt duurder waar je bij staat. Het schijnt wettelijk geregeld te worden, dat soort onzin. Hoe meer pillen, hoe meer witte vellen met potjeslatijn. Bomen zat.
Maar dat is natuurlijk niets vergeleken met het leed van de boeren. Die willen, hoewel ze nooit een boek lezen, zichzelf met de joden vergelijken want hun leed verdient respect, vinden ze. Dus uitgemergeld van de honger op hun hoogwielige tractoren zonder nummerbord door het hele land. De vlektyfus van de kampen uitgebeeld met verkeerschaos in het hele land? Zij zijn de nieuwe Anne Frank en al die anderen die in de concentratiekampen verrekten en omkwamen. Ja, hun leed, het boerenleed, dat is pas erg. Hun boerderijen afgenomen, hun bankrekeningen leeggehaald, hun spullen mogen allemaal door de buren gestolen worden. En de politie staat erbij en doet niets. Waar doet me dat toch aan denken?
Op weg gaan ze, naar de douche met de gifspullen die ze in hun natuurlijke omgeving sproeien. Want ze kunnen het gif en de stikstof niet zien die kerels. Dus het bestaat niet.
Ze mogen hongerig en koud in hun streepkleding een nieuwe spoorweg aanleggen waarop straks de veewagens lekker volgepropt worden met uitgehongerde boeren, er kunnen er best veel in hoor, in zo’n beestenwagon.
Ondertussen zal hun opgehokte vee vrij baan krijgen, allemaal varkens op hun lege weilanden, alle kippen op naar de snelweg, via de omgehakte bomen. Alle stapelkoeien vinden zelf de weg wel naar de slachters. En de geiten, ja de geiten mogen nu goedkope door zielige kinderen gemaakte kleding vreten in die uitverkoopzaken. Zijn ze dol op.
En die boeren zijn ook zo goed herkenbaar aan hun botte koppen en hun grote bek. Bij wijze van davidster hebben ze houten schoenen aan. Dat zijn de leuke jongens die karbiet schieten uit melkbussen. Boem, het halve dorp met een hartverlamming van de schrik achterlatend. ’t Is weer oorlog. Leuke jongens.
Daar kunnen ze, in waar was het ook weer, Brabant of Limburg, altijd al anti-semiet geweest daar, prachtige praalwagens met botte boeren met grote bekken, mee vullen. Kannen ze trots op zijn. Ach, op ieder potje past een dekseltje. Dahag.