Kweenie hoor
Er is zoveel dat ik niet begrijp. En wat ik dan wel begrijp kan ik niet zo goed onthouden. Ik wilde jullie iets geweldig vertellen, maar ja, het is ingewikkeld. Het gaat geloof ik over een onderwater-ietsje. Een bacterie die elektroden afscheidt. Nou ja, dat denk ik me te herinneren. Een geweldig geleerde mevrouw die, ja wat deed ze nou? En ontwerpster, dacht ik. In ieder geval heeft ze een ding gemaakt, als een huisdier maar dan anders, waar ze licht mee maakt. En dat ding moet elke veertien dagen een slokje keukenazijn en/of een snuifje zout. Maar vooralsnog kan dat lichtje alleen maar aan en niet ook nog uit.
Ik zie het voor me. Een gebouw dat altijd licht geeft en een juffrouw met een gietertje vol azijn die alle afdelingen afgaat en die dingen slokjes eten geeft. Maar zo is het nog niet. Een geweldige uitvinding waar ze nog mee aan het sleutelen is, om ook een uitknopje te maken en om een voorraadje aan te leggen enne om het ook nog mooi te maken. Kijk, dat zijn nu dingen die ik wel elk uur op het nieuws wens te horen. Veel leuker dan die stomme Max V. met zijn herrie en zijn natuurvervuiling.
Over lawaai gesproken. Vanochtend liep ik weer met die helse rollater om mijn benen te trainen, zo uit bed, voor het ontbijt, en dan de stille stad door. Nou ja, stil? Een gemeentemachine met één mannetje erin veegde de bladeren op straat. Godnogaantoe wat een hels lawaai. En hoe tergend langzaam kwam dat loeimonster door die straat. Ik moet af en toe ff zitten en dan kan ik denken. Vier mensen met vier bezems doen dat werk geruisloos en die stinken ook nog niet. Zou dat nou niet beter zijn? Hebben we dan niet genoeg boeven met taakstraffen om dat te doen? Of mensen die het leuk vinden om te bezemen?
En wat mij ook een goed idee lijkt is om mensen die zooi op straat gooien zwaar te straffen, drie weken vegen en duizend euro boete. Huppetee. Maar ik bergijp niet zo veel. Kweenie hoor.