Merkwaardig
De zo geroemde olympische gedachte vertaalt zich op radio 1 door heel hard sportzomèèèr te bleren. En het te omlijsten met domme deuntjes en wezenloos gepraat. Drie maanden dag en nacht.
Hoe zou het toch komen dat opgepompte spieren en ego’s zoveel geld opbrengen? Ook de verslaggevers hebben opgepompte spreekspieren en ze roepen om goud alsof het de ergste kanker kan genezen.
Gelukkig blijft ons het barre wereldnieuws bespaard, want waar gaat dat nou over, laten we wel wezen. De diepe treurnis wordt bewaard voor ene, hoe heet ze, die geen goud heeft gescoord. Dat is pas erg namelijk.
Dat die Adolf Erdogan net een wet heeft afgeschaft waardoor meisjes van twaalf verkracht mogen worden, is niet van belang. Sportzomèèèr!
Ach die nieuwe Adolf de Turk wil net als zijn profeet zijn. Maar dat is geen sport en ze doen maar daar in het buitenland, dat gaat ons niets aan.
Keken jullie ook naar dat meisje dat voor dood op straat lag met haar kop op de stoeprand? En zagen jullie ook dat die andere juffrouwen moesten doorfietsen? Ze kregen er wel even slappe beenspieren van, vreselijk, maar ze reden flink door. Bravo.
Op FB zag ik een groepje kinderen met downsyndroom ook een wedstrijd hardlopen doen. De jongen die het hardste liep en een eind vooruit was viel. Plat op de bek. Hij lag stil. De anderen gingen kijken en hem oprapen en zo gingen ze arm in arm in arm samen verder naar de finish. Maar dat is geen olympische gedachte, want dat zijn verstandelijk gehandicapten. Ze hoefden niet uitgejouwd of weggestuurd. Ze waren er al.
Sport verbroedert.
Er worden in Rio meiskes van elf aangeboden voor seks. Denk ik: dikke spieren, kleine lulletjes? Wat? Doen sporters dat niet?
Sinds 1972 denk ik aan de Israëlische sporters die door een terreuraanval om het leven kwamen in München. Ik zat verstijfd van schrik en kon nauwelijks bewegen. Maar die spelen gingen door. Een waarlijk Olympisch goed. Dat ze dat nu al herdenken zo vlug na die aanval verdient ook goud. Ook al vinden de moslimsporthelden dat erg jasses. Tja.
Arabieren schudden geen handen van Israëli’s, dat is olympisch nieuwe stijl denk ik.
Eigenaardig.