Eenheid
Als ik terugdenk aan ons dorp Kockengen, drieduizend boeren en M. en ik het warm joods lesbisch front, dan herinner ik me dat ze een volkslied hadden waarin ze zeiden dat als ze bij het volgende buurtschap aankwamen al heimwee hadden… Ondertussen hebben we iets dat Europa heet. Uit idealen opgetrokken zou je denken. Maar dat Europa zit vol met zulk soort dorpen.
Europa vol propaganda voor vrij verkeer van geld en goederen en, o ja, mensen. Die mensen zijn nog altijd narrige dorpsbewoners en voorstanders van hun eigen cluppie.
Net zoals onze eigen regeerders met hun departementen. Werken die soms samen? Nee, in het geheel niet. Daar hebben ze iets op gevonden, dan maken we toch een superdepartement. En, werkt het?
We gooien ook de politiestammen op een hoop. Nou ja, wat hindert het als de politie verouderde computerprogramma’s heeft en de departementen nu met veel te veel bazen zitten opgescheept. Allemaal samen, hup vooruit niet zeuren.
Europa dan. We beloven gouden bergen aan corrupte landen als ze maar van ons ideaal houden. Nou ja, Turkije hebben we nodig en ach Polen daar dóen we iets aan. Sneu dat ze zigeuners vervolgen, homo’s doodknuppelen, en elkaar lekker omkopen. Als onze goederen maar lekker kunnen opschieten.
Het verschil tussen idealen en de realiteit is groot. Jammer maar waar.
We hebben met zijn allen mooie nieuwe wetten gehaakt, maar wat zitten er veel gaten in. Hebzucht en misdadigheid komen lekker tot leven. Innovatief als we zijn, maken we gebruik van gaten in die vele wetten en de landen die zich daar niets van aan trekken. We laten vrachtwagenchauffeurs zogenaamd uit Cyprus rijden, dragen geen sociale voorzieningen af en als die chauffeurs dan ziek worden of een ongeluk krijgen, pech gehad. U kunt weer ouderwets kreperen. Het ene ministerie zegt dat het niet mag, het andere stuurt ze weer terug naar het vorige ministerie. Dat zijn dus de bestuurders die één Europa willen en wetten maken die dat moeten voorkomen, dit soort onheil. O ja?
We rijden nu allemaal lekker hard over onze mooie snelwegen ondanks de Europese millieuwetten. Waarom niet? We hebben toch haast. We moeten van het ene land naar het volgende en de ijskap smelt, maar dat is ver weg.
Die mannetjesregeerders hadden ooit grote idealen, hè Samsom? Gezinnetje met geknakt kindje, maar zo lief. Macht corrumpeert. Dus lekker nieuw wijf en dag famile. Hard rijden? Ach, waarom niet? Sociale wetten afschaffen, ja het moet, het kost te veel. Kunst? Nou, het kan wel minder. En over de radio schrijf ik nog wel.
En toen op een kwade dag moest Kockengen samen met Breukelen een paar kilometer verderop. Heisa en wanhoop, want die lui zouden heus dit niet en dat niet en waren niet te vertrouwen. Grote droefenis in het dorp. Onze straten zouden verpieteren. Ons zwembad moest sluiten.
Zo is het nu overal. In heel Europa. Maar het ideaal is mooi, eenheid.